آویز دست طبی
فواید آویز دست ارتوپدی چیست ؟
در تشریح آناتومیکی دست باید به مجموعۀ عضلات، اعصاب، عروق و استخوانهای آن اشاره کرد. دست در موقعیت آناتومیکی جانبی، به صورت آویزان در کنار بدن قرار می گیرد. در جراحات و شکستگیهای خفیف، می توان با بانداژ مناسب به بهبود عضو کمک کرد، ولی زمانی که این جراحات شدیدتر هستند و یا شکستگی در استخوان اصلی و به صورت کامل رخ داده است، علاوه بر اقدامات درمانی اصلی نظیر جراحی و بانداژ، دست باید در وضعیت افقی قرار بگیرد تا فشار اضافی بر روی اندام مجروح کم شود و از رخداد تورم و آسیب بیشتر به عضو جلوگیری شود. استفاده از آویز دست نه تنها باعث محدود شدن حرکات دست و بازو می شود، بلکه فشار وارده از وزن گچ گیری را نیز به گردن و شانه ها منتقل می کند. در طب اورژانس چنین نوشته شده است: «اگر هیچ نوع وسیله ای برای آویز دست در دسترس ندارید، از یک روسری برای این کار استفاده کنید و دست را در میانۀ آن بگذارید و دو گوشه اش را پشت گردن به هم گره دهید.»
انواع اسلینگ ارتوپدی
آویز دست وسیله ای پارچه ای برای نگهداری دست در وضعیت افقی است که از گردن آویزان می شود. انواع مختلف آویز دست ارتوپدی را در سه دستۀ آویز دست استاندارد، اسلینگ شانه ای و اسلینگ گردنی طبقه بندی می‌کنند.
- آویز دست استاندارد: از این نوع آویز برای صدماتی نظیر انواع شکستگی ها، در رفتگی و ترمیم استخوان بویژه استخوان ساعد استفاده می شود. این نوع آویز باعث ثابت ماندن بازو و دست می شود و فرصت و شرایط مناسب برای ترمیم را به استخوانها می دهد. جنس آن پارچه ای و اغلب بسیار سبک است و باعث انتقال وزن دست به گردن می شود.
- آویز دست شانه ای: این نوع آویز برای فیکس کردن کامل مفصل آرنج به کار می رود. در صدمات تاندونها، شکستگی استخوانهای آرنج و آسیبهای ساعد به کار می آید.
- آویز دست گردنی: این نوع آویز از یک پارچه یا نوار به دور گردن تشکیل می شود. نسبت به سایر انواع آویز محدودیت حرکتی کمتری ایجاد می کند. برای آسیب دیدگیهای بدون بانداژ با محدودیت حرکتی کم مناسب هستند.
کاربردهای آویز دست ارتوپدی
موارد رایج استفاده از اسلینگ دست:
- بعد از شکستگی: همانطور که در بخشهای پیشین توضیح داده شد، در انواع شکستگیهای استخوانهای دست نظیر بازو، آرنج، ساعد و مچ نیاز است تا برای چند هفته دست در وضعیتی کم تحرک قرار بگیرد تا استخوان کالوس مناسب را تشکیل بدهد و به اصطلاح عامیانه جوش بخورد.
- بعد از جراحی شانه: لازم است پس از جراحی شانه، از اسلینگ استفاده شود تا فشار اضافی به عضلات آسیب‌دیده وارد نشود و فرصت کافی را برای ترمیم داشته باشند. استفاده از اسلینگ وزن را به گردن منتقل می‌کند و از حرکات اضافی دست جلوگیری می کند.
- پس از سکتۀ مغزی: در این وضعیت ممکن است فرد کنترلی روی اندامهای حرکتیش نداشته باشد و حرکات نا به جای دست باعث نارضایتی فرد و اطرافیان بشود. علاوه بر این وزن دست نسبت به سایر اوقات بیشتر حس می شود. استفاده از اسلینگ، کنترل وزن و حرکت دست را میسر می کند.
نحوۀ پوشیدن درست آویز دست
برای اینکه بیشترین استفاده را از آویز دست خود ببرید، باید با نحوۀ استفادۀ درست از آن آشنا بشوید. طول اسلینگ باید طوری باشد تا تمام دست شما در آن قرار بگیرد. اگر مچ شما به صورت آویزان بیرون می ماند، به احتمال زیاد اسلینگ برای شما کوچک است. نوار اسلینگ را به دور گردن خود بیندازید. بندها را محکم کنید تا دست و ساعد شما بالاتر از آرنج قرار بگیرند. این امر باعث کاهش تورم و تجمع مایعات در دست و مچ می شوند. شما باید احساس راحتی داشته باشید و اسلینگ خیلی محکم یا شل نباشد.
اشتباهات رایج استفاده از اسلینگها شامل موارد زیر می باشند:
- آویز دست خیلی گشاد بسته شده است.
- آویز دست خیلی تنگ است.
- بازوی شما آویزان بماند.
- ماساژ عضلات دست در زمان استفاده از آویز نادیده گرفته شود.
قیمت مدلهای مختلف آویز دست ارتوپدی
قیمت آویز دست با توجه به پارچه و نوع مواد به کار رفته در آن بسیار متغیر است.